همه ما این عکس ها را دیده ایم: کاردستی با بطری پرندگانی که در انبوهی از زباله ها در امتداد ساحل لانه می کنند، ماهی هایی که به طور مرگبار در تورهای دور ریخته شده گیر افتاده اند، و موزاییک های عظیمی از زباله های شناور در اقیانوس.
حتی نگران‌کننده‌تر، آنچه در این تصاویر تلخ می‌بینیم تنها بخشی از مشکل است. تقریباً نیمی از آلودگی های پلاستیکی در زیر سطح اقیانوس غوطه ور است، که بیشتر آن به شکل میکروپلاستیک ها بسیار کوچک است که ممکن است هرگز نتوانیم آنها را به طور کامل پاک کنیم.
برای از بین بردن عظمت بحران آلودگی اقیانوس ها، یک رویکرد تمرکز بر چیزی است که در این تصاویر زباله قابل تشخیص است.
چیزی را که شخصاً از آن استفاده کرده اید و ممکن است به اقیانوس ختم شده باشد را شناسایی کنید شاید یک بطری آب. یکی را در یک تصویر پیدا کنید و از خود بپرسید چگونه به آنجا رسیده است؟
پلاستیک یک ماده مصنوعی و مصنوعی است که برای اولین بار بیش از صد سال پیش کشف شد اما تا دهه 1950 به طور گسترده وارد حوزه عمومی نشد.
در حالی که در حال حاضر یکی از مقصران اصلی آلودگی اقیانوس ها، پلاستیک ها ذاتا برای انسان یا محیط زیست مضر نیستند.
در واقع، در گزارش لانه خفاش سازمان ملل متحد (سازمان ملل) در مورد مبارزه با اثرات منفی پلاستیک، اریک سولهیم، رئیس برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، به این نکته اشاره کرد که اذعان داشت که پلاستیک در واقع یک “مواد معجزه آسا” است.
سولهیم در مقدمه خود نوشت: «به لطف پلاستیک، جان افراد بی‌شماری در بخش سلامت نجات داده شده است، رشد انرژی پاک از توربین‌های بادی و پنل‌های خورشیدی تا حد زیادی تسهیل شده است و ذخیره‌سازی ایمن مواد غذایی متحول شده است».
با این حال بطری های پلاستیکی طرز تهیه کوفته یکی از رایج ترین اقلام در زباله های دریایی هستند. پس چگونه چنین ماده امیدوارکننده ای به نماد هتک حرمت محیطی انسان تبدیل شد؟
بطری های پلاستیکی یک پلاستیک یکبار مصرف هستند، محصولی طراحی شده است که فقط یک بار استفاده می شود و سپس دور ریخته می شود. پلاستیک های یکبار مصرف شامل بسته بندی های پلاستیکی نیز می شود، به عنوان مثال گوشت و محصولات تازه، که تقریباً نیمی از آلودگی های پلاستیکی را تشکیل می دهند.
این نوع از محصولات پلاستیکی از پلاستیک های چند منظوره متمایز است که می توانند اقیانوس ها را نیز آلوده کنند، اما به دلیل ماهیت چند منظوره خود، کمتر تجمع می یابند.
به عنوان مثال، بطری های قابل پر کردن می توانند آب را به گونه ای ذخیره کنند که زباله های مکرر یک بطری آب پلاستیکی یک بار مصرف را تولید نکند. بطری های قابل شارژ را می توان از مواد زیادی از جمله پلاستیک ساخته، اما عمر بسیار طولانی تری نسبت به بطری های یکبار مصرف دارد و در صورت کهنه شدن یا آسیب دیدگی قابل بازیافت است.
برای هر دو نوع بطری، لوستر جدید پذیرایی نحوه دور ریختن آنها محل استراحت نهایی آنها و تبدیل شدن آنها به آلاینده اقیانوس را تعیین می کند.
یک بطری پلاستیکی آب یکبار مصرف ساخته شد، پر از آب شد و احتمالاً به فروشگاهی منتقل شد، جایی که در قفسه ای منتظر خریدار تشنه قرار گرفت. بسیاری از ما در طول یک روز، هفته یا ماه به طور متوسط چندین بار از بطری های پلاستیکی می نوشیم.
پس از اتمام کار، ما یک انتخاب داریم که آن بطری را کجا بگذاریم:
سطل بازیافت: بطری هایی که برای بازیافت در نظر گرفته شده اند، بعید است به شکل فعلی خود در اقیانوس به پایان برسند، مگر اینکه در هنگام حمل و نقل به یک مرکز پردازش گم شوند.
با این حال، به دلیل محدودیت‌های اخیر در نحوه انتقال و پذیرش بین‌المللی مواد بازیافتی برای پردازش، بسیاری از این بطری‌ها متأسفانه به جای تأسیسات بازیافت، در محل‌های دفن زباله قرار می‌گیرند.
- منابع:
- تبلیغات:
